رابطه بین پیمان مدیریت و رضایتمندی کارکنان در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف: یکی از شاخص های اساسی و مهم برای ارزیابی موفقیت روش های پیمان مدیریت رضایت مندی کارکنان می باشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین پیمان مدیریت و رضایتمندی کارکنان در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1390 انجام شد. روش بررسی:  پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی است. جامعه پژوهش شامل بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران بود که از بین آنها 6 بیمارستان که در آنها پیمان مدیریت اجرا می شد انتخاب شد. تعداد 123 نفر از کارکنان این بیمارستان ها به سئوالات که پرسشنامه خود ساخته رضایت سنجی از پیمان بود، پاسخ دادند. روایی پرسشنامه به تائید هم اساتید و هم صاحبنظران مرتبط رسید. پایایی نیز با تحلیل داده ها با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و آزمون آماری تی زوجی انجام شد. یافته ها: میانگین میزان رضایتمندی کارکنان قبل از اجرای روش های پیمان مدیریت 04/3(از 5) و بعد از اجرا 86/2(از 5) بود. بین میزان رضایتمندی کارکنان قبل و بعد از اجرا رابطه معنی دار وجود داشت(005/0< p) و میزان رضایت آنان بعد از واگذاری خدمات کاهش یافته بود. نتیجه گیری: اجرای روش های پیمان مدیریت کاهش رضایت کارکنان را به دنبال داشته است. یکی از دلایل این نتیجه اجرای این روش ها در کوتاه مدت بوده است. بنابراین بیمارستانها باید یک رابطه بلندمدت را در واگذاری فعالیت های خود ایجاد نمایند، تا در این زمینه موفقتر شوند.